Home Ouderschap Waarom ik triest word van een webcam aan een couveuse

Waarom ik triest word van een webcam aan een couveuse

18 juni 2018

Het UZ Brussel kondigde vorige week trots aan dat vanaf nu aan elk bedje een camera hangt op hun neonatale afdeling. Er wordt onder meer gesproken over een beter ‘contact’ tussen ouder en kind.

Het zette me aan het denken.

Een troost op moeilijke momenten

Ik kan me voorstellen dat het voor ouders die meerdere kindjes hebben of verder weg wonen een troost kan betekenen om zich zo dichter bij hun kindje te voelen. Ook als je minder afstand te overbruggen hebt kan het misschien steunend zijn om ’s nachts tijdens het kolven, of ’s morgens voor je naar het ziekenhuis vertrekt even een blik te werpen op je kleintje en te checken of alles oké is. Dat is iets moois en ik was daar waarschijnlijk ook blij mee geweest, toen mijn dochter vier jaar geleden prematuur geboren werd.

De schaduwzijde

Maar kan het wel “oké” zijn? “Oké” betekent dat je baby bij je is. Het feit dat je boreling op een neonatale afdeling ligt, betekent onvermijdelijk dat er veel “niet oké” is. Misschien zijn de zwaarste zorgen al achter de rug maar dan nog blijft het dubbel om vanop een afstand en via eenrichtingsverkeer naar je zoon of dochter te kijken.

Want hoe zou het voelen om via de webcam te zien dat je baby onrustig ligt te wroeten en je hem zelf niet kan sussen? Wat doet het met je als ouder om te zien dat je baby pijn heeft of huilt en je er niet bent om hem bij je te nemen en zachtjes in zijn oor te fluisteren dat alles goed komt?
Verpleging en artsen werken zich uit de naad om hun kleine patiëntjes niets tekort te doen, maar de brede inhoud van hun takenpakket zorgt dat ze niet altijd voldoende tijd hebben om kindjes uitgebreid te troosten. Als sommige kindjes veel huilen ondanks dat ze gevoed, verzorgd en verschoond zijn en er is verder niets mis, dan is het bij uitstek een ouder die ze nodig hebben om hun rust te vinden. Baby’s in slaap wiegen en op de arm nemen is nu eenmaal niet altijd mogelijk als je er een zaal vol hebt liggen.

Verder tonen verschillende onderzoeken aan dat het gros van de verpleegkundigen meer stress ervaart wanneer hun afdeling webcams gebruikt. Los van hun privacy, vraagt het regelen van de camera’s en het beantwoorden van ongeruste telefoontjes van ouders extra tijd bovenop de rest van hun werk. De ouders die naar hun eigen kindje kijken hebben geen enkel zicht op wat er verder op de afdeling gebeurt. Misschien duurt het even langer eer je kindje getroost wordt omdat er zich twee bedjes verder een noodsituatie voordoet. Nog moeilijker wordt het wanneer het jouw zoon of dochter is waarbij de camera plots uitstaat of op een leeg bedje gericht is. Het is met andere woorden een verhaal met weinig context of interactie dat me vooral fijn lijkt op momenten dat alles goed loopt.

Haaks op huidige onderzoeksresultaten

In Scandinavië is het op vele plekken een evidentie dat ouders samen met hun prematuur geboren baby in het ziekenhuis verblijven en een actieve partner in de zorg zijn. Ook in België zijn er ziekenhuizen waar men experimenteert met zogenaamde neosuites, kamers waar ouders comfortabel kunnen overnachten en bij hun kindje zijn terwijl er toch de nodige monitoring en zorg door het medische team is.

Deze manier van hulpverlening waarbij de sterktes en noden van een gezin op de voorgrond staan wordt family centered care genoemd. Onderzoek wijst uit dat deze radicaal andere werkwijze vele voordelen heeft. Kindjes herstellen sneller en beter. De cijfers rond postnatale depressie bij ouders liggen significant lager. De band tussen ouder en kind is veel sterker waardoor kindjes veiliger hechten en ouders minder angstig naar huis gaan. De waarde van deze aanpak is meermaals aangetoond en wordt stilaan overal erkend.

Desondanks noemt men het als voordeel van de webcam onder meer dat je als ouder minder vaak hoeft te bellen om te vragen hoe het met je kindje is. Terwijl onderzoek hamert op het belang van aanwezige ouders, pakt men uit met iets dat helemaal gericht is op thuis zijn zonder je kind. In de media werden voordelen aangehaald als een betere hechting, een vlottere borstvoeding,… Hoe staaft men deze stellingen? Het zijn bij uitstek processen die in een context van interactie en nabijheid verlopen. Vanuit de huidige wetenschap rond hechting kan niet genoeg worden benadrukt dat een baby in de couveuse de stem van zijn ouders moet horen, hun geur moet ruiken en hun aanraking moet voelen. Buidelen of kangaroo care waarbij de baby (liefst huid op huid) bij de ouders ligt blijkt in de meeste situaties betere resultaten op te leveren als een couveuse.

Een gemiste kans

Om deze redenen voelen de camera’s een stap achteruit. Ik las dat het UZ Brussel hoopt om ouders in de toekomst ook bij hun baby te laten overnachten. Hoewel dit fijn nieuws is, voelt het dubbel dat het budget van de camera’s dan niet ging naar iets dat ouders helpt om ook nu al comfortabeler bij hun baby te zijn. Slaapkamers op de afdeling, een neosuite, buidel t-shirts, meer psychologische ondersteuning die hen helpt bij de verwerking en hen voorbereidt op het samen naar huis gaan? De waslijst wensen is lang, maar net daarom is het jammer dat voor een andere richting werd gekozen.

Laat dit een pleidooi zijn om ervoor te zorgen dat we er als ouders meer kunnen “zijn” op neonatologie. Een mama of papa zijn doe je nu eenmaal niet door naar een webcam te kijken, maar wel door bij je kind te zijn en er mee voor te zorgen.

Lees ook

2 comments

Inge 20 juni 2018 - 08:01

Nu wij net ouders zijn geworden van ons prematuur geboren zoontje, heb ik hier net hetzelfde gevoel bij.
Hechting is zo belangrijk, en krijg je niet door via de webcam wat te kijken. Wij proberen zoveel mogelijk bij hem te zijn, vast te houden, … Rekening houdend met het dochtertje dat ook de nodige aandacht moet krijgen.
We krijgen wel de mogelijkheid om hier te blijven, op een zogenaamde moeder-kind kamer, heb ik ook gedaan, en zal ik opnieuw doen als hij bijna naar huis mag. De kamer is wel slechts mogelijk als er genoeg plaats is, maar algemeen gezien is dit geen probleem.

Reply
Tinne 23 juni 2018 - 10:52

Ik snap helemaal wat je zegt. Ideaal zou zijn dat er bij elk klein vechtertje een mama of papa kan blijven overnachten. Maar hier was het wel leuk in der tijd voor het thuisfront. De grootouders hadden er bij ons wel veel aan. Ze konden hun kleinkind ook even zien. Want zij stonden ook heel machteloos in die periode.

Reply

Leave a Comment