Een baby die voor 37 weken zwangerschap geboren wordt, noemen we prematuur. In België zijn ongeveer 8% van de bevallingen prematuur. Naargelang de ernst van de situatie worden de baby’s opgenomen op een neonatale intensieve zorg unit (NICU) of een neonatale afdeling.

Naast het medische parcours dat de te vroeg geboren baby moet afleggen, belanden de ouders en familie van het kind vaak ook een in emotionele rollercoaster.
Dat je je kindje nu al moet leren loslaten maakt deze periode loodzwaar. Zeker in combinatie met de angst en onzekerheid over z’n gezondheid en de vermoeiende praktische rompslomp die bij zo’n ziekenhuisopname komt kijken. Papa’s moeten meestal snel weer aan het werk en de buitenwereld kan de enorme impact van een premature baby niet altijd vatten. Als er thuis ook nog eens oudere broers en zusjes wachten, word je als ouder helemaal verscheurd.

Gelukkig zijn er een aantal prachtige initiatieven die steun bieden (Vereniging van Ouders van Couveusekinderen, Dappere (b)engeltjes, Kleine Kanjers,…). Ook ziekenhuizen proberen tegemoet te komen aan de noden van ouders, maar dat neemt niet weg dat er ruimte is voor verbetering. Ouders van premature baby’s verdienen gespecialiseerde zorg en ondersteuning. Daarom ben ik me als psycholoog (en als mama) verder gaan verdiepen in het thema vroeggeboorte.