Home Ouderschap De eerste verjaardag van Baker!

De eerste verjaardag van Baker!

25 september 2018

In de drukte van alledag, realiseerde ik me niet direct dat we met september een bijzondere maand waren ingegaan. Tot ik plots besefte: Baker bestaat sinds september 1 jaar! En hoewel ik mezelf verschillende keren tegenkwam de voorbije maanden, was het tegelijk ook het beste jaar ooit.

Een kleine terugblik

Een verjaardag is een moment bij uitstek om eens te reflecteren. Met welke wensen en dromen begon dit jaar en wat wil ik voor het volgende?

De meesten weten ondertussen al wel dat onze eigen start als ouders op de neonatale intensieve zorgen unit begon. En what’s in a name? Die intensieve zorgen slaan voor mij niet alleen op de medische entourage, maar ook op de periode vol ‘intensieve zorgen’ die je als ouder door moet. Noem het een beetje beroepsmisvorming, maar de dagen en weken volgend op Nona’s geboorte kreeg ik een knagend gevoel dat er zoveel meer ondersteuning zou moeten zijn.
Een gevoel dat alleen maar werd bevestigd toen we tijdens de zwangerschap erop volgend bang afwachtten of Hasse de grens van levensvatbaarheid zou halen en erna schrik hadden om alweer een zwaar parcours op neo te lopen. Gedurende de weken die ik in het ziekenhuis doorbracht, leerde ik lotgenoten kennen, luisterde naar hun verhalen en wisselde van gedachten met betrokken hulpverleners. Ik verbaasde me over de beperkte emotionele ondersteuning die er was. Je valt als ouders even overal tussen lijkt het wel.

Ik gaf mezelf tijd om alles te verwerken en verdiepte me tijdens dat proces ook als psycholoog verder in het thema. Deel van de verwerking was voor mij dat ik iets moeilijks kon omzetten naar iets positief en hoopvol. Als je voelt dat je iets echt wil, moet je gewoon je moed bij mekaar rapen en springen (zeg ik nu heel stoer, aheum). In de beginperiode wou ik echter zoveel doen dat ik mij er een beetje in verloor (van vzw’s oprichten tot prematurenkleertjes verkopen). Gaandeweg besefte ik dat ik gewoon de tijd niet had om alles te doen en besloot ik mij te focussen op mijn passie: met mensen aan de slag gaan als therapeut. Mijn eerdere ervaring rond hechting en het werken met ouders vulde ik aan met verdere opleidingen en literatuur zodat ik andere mama’s en papa’s een totaalpakket kon bieden dat ikzelf gemist had. 

Waar Baker voor staat

Ondertussen mocht ik al heel wat ouders begeleiden. Moeders en vaders die ergens gehoord willen worden met hun verhaal. Want niet alleen vroeggeboorte kan voor een heftige tijd zorgen. Zoveel dingen veranderen als je mama of papa wordt.

 Een zwangerschap is niet voor iedereen een leuke periode. Misschien betekent het negen maanden zorgen maken of is het een fysieke lijdensweg. Na de bevalling alles terug bij het oude? De stap van koppel naar gezin kan je relatie stevig door de maler halen. Ook op fysiek vlak verandert er veel. Je lichaam is na de bevalling niet meer hetzelfde. Misschien ziet het er anders uit of ben je niet meer die fitte persoon met tonnen energie. Op sommige momenten kan het gewoon voelen alsof je jezelf niet meer terugvindt in al die veranderingen. Daarnaast lijkt plots iedereen een mening te hebben over hoe je de dingen aanpakt. In een tijd waarin je zelf vaak zoekende bent kan het maken dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Wat me verder opvalt, is dat er vaak nogal lacherig gedaan over vrouwen en ‘hun hormonen’. Ook al kan humor vaak een zalvende werking hebben en helpen om zaken te relativeren, mag het in dit geval niet minimaliseren! Hormonen spelen wel degelijk een heel belangrijke rol in je gevoelsleven en kunnen je echt helemaal van je sokken blazen. Het maakt dat niet iedereen die befaamde “roze wolk” ervaart. En dat is oké.
Het is helemaal niet mijn bedoeling om te veralgemenen of dingen zwaarder te maken dan ze zijn. Integendeel, door ze uit te spreken wil ik ze net heel gewoon maken. Het zou nu eenmaal evident moeten zijn dat we op elk moment in ons leven zowel mooie als moeilijke gevoelens kunnen ervaren.

Tot slot is ouderschap soms ook een kindje weer veel te snel moeten afgeven. Het is vaak moeilijk voor een omgeving om te durven nabij zijn in zo’n periode. Verlies blijft iets waar we niet altijd de juiste woorden voor vinden. Ik vind het een eer om ook in deze tijden een klankbord te mogen zijn voor ouders.

Bedankt!

Het voorbije jaar heeft me dankbaar gemaakt. Dankbaar omdat ik de kans kreeg om mijn droom na te jagen. Dankbaar voor de steun en het begrip voor mijn omgeving, want zelfstandige worden met twee kleine kindjes was niet altijd evident. Dankbaar voor de mensen die me zijn beginnen volgen en de lieve berichtjes die ik krijg. Dankbaar voor de samenwerkingen die ik mocht aangaan en de verrijkende dialogen met andere hulpverleners. En vooral dankbaar voor het vertrouwen van de mensen die ik al mocht begeleiden. Bedankt!

Lees ook

Leave a Comment